Van verpleegkundige tot machine operator en van Limburg tot Australië. Niet een alledaagse levensloop, maar wél die van Pascal Moens (30). Via AB Werkt kon hij aan de slag als heftruckchauffeur en groeide hij al snel door tot machine operator. Een afwisselend beroep met vele uitdagingen: geen dag is hetzelfde.
De Limburgse Pascal zit helemaal op zijn plek bij fruitcoöperatie Fruit Masters. Gek om te bedenken dus, dat hij ooit is begonnen met een opleiding tot verpleger. ‘Dat was een leuk probeersel, maar totaal niets voor mij. Ik nam het werk mee naar huis en kon het dus ook niet gescheiden houden. In de fruithandel is dat heel anders, daar neem je hooguit eens een appeltje mee naar huis’, lacht hij.
Zo gezegd, zo gedaan
Hoe Pascal in de fruitteelt terecht kwam? Dat begon allemaal met een documentaire. ‘In de film werd het landschap van Australië uitgelicht. Er borrelde iets bij me op en ik wist: hier moet ik heen.’ Zo gezegd, zo gedaan. Pascal vloog – met zijn werkvisum op zak – naar Mildura. ‘Met een werkvisum moet je natuurlijk werken. Toevallig had een Australische vriend van mij een baantje tussen de citrusvruchten. Daar sorteerden, verpakten en verzonden ze het fruit in hoog tempo. Ik was meteen verkocht: dit wil ik.’
Rotte appels uit de mand
Terug in Nederland solliciteerde Pascal via AB Werkt bij Fruit Masters, kreeg een spoedcursus machinebeheer en binnen twee maanden was hij officieel machine operator. ‘Ik zorg ervoor dat we alleen de klasse 1 appels overhouden.’ Dat doet hij met een sorteermachine die elk stuk fruit met behulp van tientallen camera’s volledig scant. Zijn ze rot, gerimpeld of misvormd? Dan worden ze eruit gepikt. ‘Die machine afstellen is maatwerk. Daar ben ik onder andere verantwoordelijk voor.’
Meer dan machines
Pascal is dol op de afwisseling die zijn baan biedt en dat is ook de reden dat hij het nu al elf jaar doet. ‘Storingen oplossen, contact houden met boeren, administratie doen en op de heftruck rijden – het hoort er allemaal bij’, vertelt hij. Zo’n heftruck mag je trouwens niet zomaar besturen. ‘Een certificaat heb ik al een tijdje op zak. Bij Fruit Masters heb je soms ladingen van honderden kilo’s. Dat blijft een kick geven.’
Foutje, bedankt!
Kick of niet, met een heftruck van tweeduizend kilo kunnen er ook gevaarlijke situaties ontstaan. ‘Tuurlijk, er kan wat fout gaan,’ begint Pascal. ‘Zo is er wel eens over mijn voet gereden met zo’n wagen. Gelukkig had ik netjes mijn werkschoenen aan.’ Omdat een ongeluk in een klein hoekje zit, staat veiligheid voorop in de voedselverwerkingsbranche. ‘Schoenen met stalen neuzen, wegmarkeringen op de vloer, regelmatig onderhoud, reflectiejassen en overal hekwerken’, dreunt Pascal op. ‘En deze regels worden allemaal nageleefd, daar doet niemand uit het team moeilijk over.’
Lol in alle talen
Nog zoiets wat Pascal gelukkig maakt: zijn team. ‘We zijn een informeel team van een stuk of twintig mensen, waarvan er veel uit Polen en Roemenië komen. We praten meestal in het Engels met elkaar en dat verloopt eigenlijk altijd goed.’ Pascal vindt het leuk om met hen samen te werken. ‘Ik leer ze Nederlandse woorden en zinnen. Zij leren mij Pools en Roemeens. Hele gesprekken kunnen we nog niet voeren, maar dat heb je ook niet nodig om lol met elkaar te hebben.’
Hart voor het land
Pascal houdt van de natuur en wat die allemaal te bieden heeft. ‘Dat is een must om in deze sector te werken’, licht Pascal toe. ‘We hebben respect voor boer en land en gaan met z’n allen voor de hoogste kwaliteit.’ Maar dat is niet het enige wat je in je moet hebben. ‘Een beetje stressbestendigheid is handig, die band blijft nu eenmaal lopen. En een oog voor detail, maar dat kun je hier ook prima ontwikkelen.’ Hij concludeert: ‘Heb je een groen hart? Dan ben je hier meer dan welkom.’