Na een allesverwoestende brand stond de familie Oosterlaken op straat. Boerderij De Hulsdonk brandde tot de grond af. Het gezin begon opnieuw. Zoon Gerbert (63) bouwde het met zijn broer én ouders weer op. In 2000 kreeg hij de helft van de boerderij en groeide het verder uit tot een innovatieve onderneming. En als het noodlot nóg eens toeslaat? Dan staat de tijdelijke vervanging van AB Werkt voor hem klaar.
Gerbert groeide op tussen de groenten en het vee: zijn ouders hadden een agrarisch bedrijf. ‘Akkerbouw, tuinbouw, pluimvee en er liepen nog wat koeien rond. Totdat de hele boerderij in 1970 afbrandde. Met het hele gezin stonden we te kijken hoe alles in een paar uur veranderde in kool. De brand was vreselijk, maar bood ook kansen. Mijn ouders maakten een ommezwaai: ze gingen door met een stuk akkerbouw en de varkenshouderij.’ Dertig jaar na de brand, in 2000, namen Gerbert en zijn broer de boerderij over. Vandaag de dag hebben ze beiden een varkenshouderij, vlak naast elkaar. En Gerbert? Die heeft nu duizenden varkens onder zijn hoede.
Van alle varkens thuis
‘Al heel jong wilde ik boer worden. Niet gek, als je opgroeit op een boerderij’, vertelt Gerbert. Zijn studiekeuze was dan ook geen verrassing. ‘Ik ging naar de Hogere Agrarische School (HAS). Niet omdat ik niets wist over het boerenleven, maar om kennis over ondernemen mee te pakken. Op een boerderij ben je niet alleen boer, maar ook administratief medewerker, dierenartsassistent en soms leraar. Toch ligt mijn hart bij het échte boerenwerk. Administratie en computerwerk – dat is niets voor mij, maar ik doe het natuurlijk wel. Al met al heb ik liever varkens dan cijfertjes!’
Helpende robothandjes
Moderne apparatuur omarmt Gerbert graag. Zo robotiseerde hij een aantal jaar geleden de voeding van zijn dieren. ‘Varkens zijn gewoontedieren. Net als wij hebben ze baat bij rust, reinheid en regelmaat. Daarom legden we een automatisch transportsysteem aan, dat het voer naar de dieren brengt. Elk varken in de stal staat in het systeem en krijgt dagelijks op precies dezelfde momenten te eten. Deze innovatie scheelt mij twee tot drie man personeel. Maar belangrijker nog: mijn dieren zijn blijer en dus gezonder.’
Gezonde lucht, gezonde dieren
De voedingsrobot die hij installeerde is niet de enige vorm van innovatie binnen Gerberts hoeve. ‘Alleen gezonde dieren hebben een lekker leven. Vanuit die gedachte wilden wij onze beesten schonere lucht geven. Hiervoor moet de mest zo snel mogelijk de stal uit. Dit doen we door onze spoelgoten ondiep te maken, zodat het er niet lang kán blijven liggen. Daarna gaat het in een afgesloten put, zodat er zo min mogelijk ammoniak vrijkomt. Een unieke manier van werken, zover ik weet!’
Niet doen, maar denken
Helaas is de vreselijke brand van 1970 niet de enige tegenslag voor Gerbert. ‘Ik viel van de trap, een paar jaar geleden. Een lullig ongelukje, maar wel een met grote gevolgen. Er was een pees kapot in mijn knie en daarvoor moest ik onder het mes. Ik kon amper lopen en revalideerde langzaam. Maar als boer kun je niet ziek zijn. Althans, vroeger konden mijn broers en zussen inspringen, maar nu hebben die ook hun eigen zaken. Daarom was ik zo blij dat ik bij AB Werkt kon aankloppen. Twee jaar lang heeft er een bedrijfsverzorger mijn taken overgenomen.’
Denk- en communicatiewerk kon Gerbert natuurlijk gewoon verrichten voor De Hulsdonk, maar duizenden varkens verzorgen? Dat gaat moeilijk als je niet zelfstandig kunt lopen. ‘Het was echt een drama, maar bedrijfsverzorging was een uitstekende uitkomst. En AB Werkt realiseert dat heel goed. Niet iedereen kan bijvoorbeeld met onze vrijloopzeugen omgaan. Die krijgen meer ruimte en beschermen hun biggen. Je moet van goede huizen komen om die onder de duim te houden. En dat dus twee jaar lang! Ja, ik was echt meer dan tevreden.’
